0,00 zł
Brak produktów w koszyku.
Najpopularniejsze artykuły
Żele energetyczne stanowią liczną grupę suplementów stosowanych w celu dostarczenia energii sportowcom zarówno przed, jak i w trakcie wysiłku fizycznego. Najczęściej poza konwencjonalną żywnością, podczas długotrwałej aktywności sportowej stosuje się m. in.: napoje sportowe oraz żele energetyczne. Żele występują najczęściej w formie w saszetce (rzadziej tubki czy plastikowe buteleczki) wykonane z tworzywa sztucznego, z nacięciem w górnej części opakowania. Takie rozwiązanie ma ułatwić szybkie otwarcie i spożycie zawartości podczas zawodów sportowych.
Co ciekawe, australijski Instytut Sportu (z ang. Australian Institute of Sport, AIS) umieścił żele energetyczne w tzw. grupie A, do której zalicza się suplementy szczególnie polecane sportowcom, ze względu na liczne dowody naukowe potwierdzające ich skuteczność.
Popularność żeli energetycznych
Węglowodany w sporcie
Po co stosuje się żele energetyczne?
Skład żeli energetycznych
Żele Maurten
Jeszcze przed pojawieniem się w handlu komercyjnych saszetek z żelami węglowodanowymi, wcześniej stosowano napoje izotoniczne (z ang. isotonic drinks, ID), które w swoim składzie zawierały węglowodany i sód. Za pierwszą izotoniczną recepturę uznaje się napój marki Gatorade, opracowany w 1967 roku przez Roberta Cade’a, lekarza i fizjologa drużyny futbolu amerykańskiego Florida Gators.
Historia żeli energetycznych sięga połowy lat 80-tych XX wieku. Za twórców pierwszego komercyjnego żelu sportowego uważa się profesora fizjologii wysiłku fizycznego z Uniwersytetu w Cape Town w RPA – Tima Noakesa oraz Bruca Fordyce'a (9-krotnego zwycięzcę prestiżowego Comrades Ultra Marathon).
W 1988 roku podczas zawodów typu Ironman Triathlon na Hawajach w handlu pojawił się w pierwszy żel o nazwie „Squezzy” marki Leppin Sport (producenta z Nowej Zelandii), a w 1991 roku w Stanach Zjednoczonych kolejny produkt –„Gu Energy Gel”.
Dostępność źródeł energii w postaci węglowodanów w trakcie długotrwałych ćwiczeń fizycznych, jest czynnikiem wpływającym na wyniki sportowe. Wyczerpanie zasobów glikogenu mięśniowego prowadzi do wzrostu zmęczenia oraz zmniejszenia intensywności ćwiczeń. W przypadku ośrodkowego układu nerwowego (OUN) oraz układu mięśniowego, niewystarczająca ilość energii w diecie wpływa negatywnie na zdolności wysiłkowe (zmniejsza się tempo ćwiczeń, zwiększa się subiektywne postrzeganie zmęczenia, pogarsza się koncentracja oraz czynności motoryczne).
Głównym celem zastosowania żeli energetycznych jest szybkie dostarczenie energii w postaci węglowodanów przed i podczas treningów oraz zawodów, rzadziej promowanie regeneracji powysiłkowej. Żele stanowią kompaktowe i poręczne źródło energii, szczególnie podczas długotrwałych ćwiczeń fizycznych, szczególnie o charakterze wytrzymałościowym. W związku z indywidualną tolerancją wynikającą ze spożycia żeli przez sportowców, należy zachować ostrożność w użyciu ich bezpośrednio przed ważnymi zawodami sportowymi. Warto je przetestować na długo przed startem, np. podczas długich treningów kontrolnych i startów o niższym priorytecie (w hierarchii celów zawodnika). Formy te należy traktować jako alternatywę dla standardowych przekąsek konsumowanych „na trasie”.
Wg Pfeiffer i wsp. stosowanie podczas wysiłków żeli sportowych wraz z uzupełnianiem odpowiedniej ilości wody, może być analogiczną strategią dla spożycia napojów izotonicznych, ze względu na brak różnicy w tempie oksydacji glukozy. Połączenie żeli z napojami uzupełniającymi elektrolity, pozwala na bardziej „elastyczne” podejście do kwestii dostarczenia energii (poprzez podaż odpowiedniej ilości węglowodanów) oraz zapewnienie równowagi wodno-elektrolitowej w trakcie trwania wysiłku fizycznego.
Do dyscyplin sportowych, w których spożywanie żeli stanowi najczęstszą praktykę należą przede wszystkim sporty wytrzymałościowe, gdzie pojawia się konieczność „żywienia” na trasie. Kompaktowe saszetki wykorzystywane są również w sportach drużynowych, podczas treningów i rozgrywek turniejowych w celu dostarczenia energii przed, w trakcie wysiłku oraz po jego zakończeniu jako uzupełnienie rezerw glikogenu. Konsystencja żelu jest najczęściej płynna lub półpłynna i przypomina konsystencję miodu. W celu poprawy wchłaniania i tolerancji układu pokarmowego (UP) zaleca się popijanie żeli wodą. W sprzedaży dostępne są również tzw. „żele izotoniczne” (z ang. hydrogel, HG), które cechują się niższą gęstością energetyczną w porcji.
Żele energetyczne określa się również jako:
żele węglowodanowe (z ang. carbohydrate gels, CG)
żele dla sportowców (z ang. sports gels, SG)
żele wytrzymałościowe (z ang. endurance gels, EG)
żele odżywcze (z ang. nutritional gels, NG)
W skład żeli energetycznych wchodzą głownie węglowodany: maltodekstryna, sacharoza, glukoza, fruktoza. Alternatywną formą dla maltodekstryny może być amylopektyna lub palatynoza (in. izomaltuloza). Koncentracja węglowodanów w produktach wynosi ~60-75 g/100 ml, a każda porcja saszetki żelu sportowego zawiera ~20-30 g CHO.
Do najczęściej występujących dodatków w żelu (poza węglowodanami) zaliczyć można m. in.: kofeinę, witaminy (szczególnie z grupy B), składniki mineralne (tj.: wapń, sod. magnez, potas, chlorki) oraz inne substancje (beta-alaninę, BCAA, olej
MCT).
Na początku 2017 roku w branży suplementacji pojawił się innowacyjny żel marki Maurten (startup ze Szwecji). Celem projektu Maurten było rozwiązania jednego z głównych czynników ograniczających wydajność w przypadku sportowców długodystansowych, czyli dyskomfortu żołądka i jelit. Formuła żeli przy zetknięciu z niskim pH żołądka tworzy żel, tym samym omijając problemy, które zwykle pojawiają się przy użyciu wysoko skoncentrowanych napojów sportowych opartych o CHO.
W skład żeli Maurten wchodzą polimery węglowodanów, co zwiększa całkowitą ilość węglowodanów dostarczanych w napoju. Z jednej strony są to podstawowe składowe napojow izotonicznych tj.: GLU lub jej polimery, FRU czy sód (z łac. natrium, Na), zaś z drugiej strony są zastosowane innowacyjnie: alginian pektyny i oraz alginian sodu.
To właśnie te składowe tworzą strukturę „hydrożelu” (trójwymiarowej sieci molekularnej), która może wiązać dużo więcej wody niż inne napoje sportowe (po zetknięciu z pH żołądka). Maurten oferuje komercyjne produkty tj. "Drink Mix 160" (8% CHO) i "Drink Mix 320 PRO" (16% CHO). Producent dostarczył hydrożele uczestnikom próby „złamania” 2 godzin (projekt „Sub2” na torze wyścigów formuły 1 Monza), to zawodnik Eliud Kipchoge pobił (nieoficjalnie) rekord świata, ale nie złamał wówczas bariery 2 godzin (uzyskany czas to 2 godziny i 25 sekund).
____________________
Autor: Łukasz Jaśkiewicz
Potrzebujesz fachowej porady lub informacji na temat Twojego zamówienia?
