Termin "bulimia nervosa" odnosi się do zaburzeń odżywiania charakteryzujących się epizodami nadmiernego objadania się, po których następują zachowania mające na celu zrekompensowanie objadania się. Najbardziej powszechnym objawem jest prowokowanie wymiotów, jednak w tym schorzeniu zdarzają się również głodówki, zażywanie środków przeczyszczających lub nadmierne ćwiczenia. U osób zmagających się z tym schorzeniem mogą występować zarówno wszystkie, jak i pojedyncze, patologiczne zachowania.

Około 1% osób z bulimią będzie zmagać się z tym zaburzeniem przez całe życie. Zwiększenie świadomości na temat objawów, przyczyn i interwencji w bulimia nervosa może doprowadzić do znacznego zmniejszenia tego rozpowszechnienia.

Rodzaje bulimii

Ze względu na złożoność objawów i zachowań związanych z Bulimia Nervosa, często dzieli się ją na dwa podtypy: o charakterze przeczyszczającym i nieprzeczyszczający.

  • Charakter przeczyszczający

Odnosi się do najbardziej powszechnie rozumianej wersji zachowań związanych z bulimią. Typ oczyszczający obejmuje zachowania związane z nadmiernym objadaniem się, po których następują zachowania oczyszczające, takie jak wymioty i/lub stosowanie środków przeczyszczających/ moczopędnych.

  • Charakter nieprzeczyszczający

Nie oznacza, że osoby nie angażują się w zachowania kompensacyjne mające na celu "cofnięcie" zachowań związanych z objadaniem się. Osoby, które zmagają się z bulimią tego typu angażują się w zachowania rekompensujące, które nie obejmują aktywnie wydalania jedzenia z organizmu. Zamiast tego, osoby te będą praktykować głodówki lub bardzo intensywne ćwiczenia.

Objawy bulimii

Najlepszym sposobem na walkę z bulimią i zwiększenie prawdopodobieństwa długotrwałego powrotu do zdrowia jest wczesna interwencja. Początkiem terapii jest wczesne rozpoznanie poprzez świadomość symptomów i objawów. Jakie są objawy bulimii?

Bulimia jest zaburzeniem o charakterze intensywnie fizycznym, prowadzącym do widocznych zmian w organizmie, które mogą ostrzegać o tym, że dana osoba zmaga się z chorobą. Jak rozpoznać bulimię?

  • wahania wagi

  • chroniczny stan zapalny lub ból gardła

  • obrzęk ślinianek w okolicach szyi i szczęki

  • zużyte szkliwo zębów/żółknące zęby i nadwrażliwość zębów z powodu kontaktu z kwasem żołądkowym

  • zaburzenia refluksu kwasowego i inne problemy żołądkowo-jelitowe

  • zaburzenia jelitowe i podrażnienia spowodowane nadużywaniem środków przeczyszczających

  • poważne odwodnienie z powodu utraty płynów z powodu wymiotów.

  • brak równowagi elektrolitowej.

  • blizny na knykciach lub dłoniach od samoistnych wymiotów (znane również jako "Znak Russella")

  • obrzmiałe policzki.

Zachowania obecne w bulimii nie są tak łatwe do zidentyfikowania jak fizyczne objawy wymienione powyżej, jednak nadal możliwe jest rozpoznanie zmian w zachowaniu. Należy zwracać uwagę na zachowania takie jak:

  • epizody objadania się

  • niepokój związany z kształtem ciała/wagą/rozmiarami i/lub negatywny obraz ciała.

  • wyrażanie wstydu lub poczucia winy w związku z jedzeniem

  • częste chodzenie do łazienki podczas lub zaraz po posiłkach

  • zwiększona drażliwość

  • zwiększona depresja i myśli samobójcze lub zachowania samookaleczające

  • wycofanie się od rodziny i przyjaciół, szczególnie w sytuacjach związanych z jedzeniem lub podczas/po posiłkach

  • niekomfortowe spożywanie posiłków w otoczeniu innych osób

  • kupowanie/chowanie leków moczopędnych/środków uspokajających

  • ukrywanie jedzenia

  • picie nadmiernych ilości wody

Leczenie bulimii

Istnieją różne metody terapeutyczne zalecane w leczeniu bulimii, które okazały się skuteczne. Jedną z nich jest terapia poznawczo-behawioralna, która koncentruje się na ograniczających i nieprzydatnych przekonaniach, które mogą napędzać zachowania bulimiczne i wspiera osobę w zastępowaniu ich przekonaniami, które wspierają powrót do zdrowia. Terapia rodzinna jest również szczególnie pomocna w leczeniu zaburzeń odżywiania u młodzieży i młodych dorosłych. Dodatkowo, wiele osób z bulimią zmaga się ze współwystępującymi zaburzeniami, które mogą utrwalać zachowania bulimiczne, dlatego też bardzo ważne jest to, aby osoba z zaburzeniami pozostawała pod stałą kontrolą psychologa i dietetyka.

_________________

Autor: Katarzyna Szafraniec